Alle berichten van: Marije van Mannekes
door: Edward Brans en Marije van Mannekes | 12 januari 2021 | Jurisprudentie
De in de loop der jaren ontwikkelde beginselplicht tot handhaving brengt met zich mee dat in het geval van overtreding van een wettelijk voorschrift, het bestuursorgaan dat bevoegd is om handhavend op te treden dit in beginsel ook behoort te doen. Desalniettemin beschikt de toezichthouder over een zekere beleidsruimte waar het gaat om de manier waarop hij overtredingen adresseert. Deze beleidsruimte wordt onder meer ingekaderd door de Landelijke Handhavingsstrategie (LHS). In een uitspraak van 24 november 2020 buigt de Rechtbank Noord-Nederland zich over de door de provincie gekozen handhavingsstrategie en stelt dat de provincie het gedrag van de overtreder in deze zaak onjuist heeft geclassificeerd. Het willens en wetens bouwen van een stal zonder vergunning in de aanname dat deze uiteindelijk mag blijven staan, is te kwalificeren als ‘calculerend gedrag’. Daar had de provincie bij het bepalen van de handhavingsstrategie rekening mee moeten houden en daarbij steviger moeten handhaven dan zij heeft gedaan. (meer…)
door: Irene van der Heijden en Marije van Mannekes | 11 december 2020 | Jurisprudentie
Sinds 1 juli 2013 geldt over de volle breedte van het bestuursrecht het relativiteitsvereiste in beroep en hoger beroep bij de bestuursrechter (art. 8:69a Awb). Het relativiteitsvereiste moet voorkomen dat een besluit met succes wordt aangevochten vanwege schending van een rechtsregel, als die regel is bedoeld om anderen te beschermen dan degene die in beroep komt. Dat kwam vooral veel voor in omgevingsrechtelijke zaken waaraan concurrerende partijen en milieuorganisaties deelnemen. Ook buiten het omgevingsrecht is het relativiteitsvereiste niet zonder betekenis. Het relativiteitsvereiste laat zich echter niet eenvoudig toepassen. Het komt dan ook goed van pas dat de Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State op 11 november 2020 een overzichtsuitspraak heeft gedaan. (meer…)
door: Roelof Reinders en Marije van Mannekes | 25 november 2020 | Jurisprudentie
In een recente blogpost wezen wij al op de conclusie van Advocaat-Generaal Bobek naar aanleiding van prejudiciële vragen over het toepassen van het Nederlandse artikel 6:13 Awb. In deze conclusie beargumenteert Bobek dat het artikel, waarmee het indienen van een zienswijze tijdens de bestuurlijke voorprocedure als voorwaarde wordt gesteld voor toegang tot de bestuursrechter, in milieuzaken niet langer houdbaar is met het oog op Europees recht, met name het Verdrag van Aarhus. Dat bepaalt waar het gaat om milieuaangelegenheden immers dat “leden van het betrokken publiek die een voldoende belang hebben dan wel stellen dat inbreuk is gemaakt op een recht” toegang tot een rechterlijke instantie zouden moeten hebben. Daarnaast is het recht op toegang tot een rechter in richtlijn 2011/92 en richtlijn 2010/75 vastgelegd. Hoewel de uitspraak van het Hof voorlopig nog op zich laat wachten heeft de conclusie van A-G Bobek toch al effect op de Nederlandse rechtspraktijk, zo blijkt uit een recente uitspraak van de voorzieningenrechter van de Afdeling. (meer…)
door: Daniëlle Roelands-Fransen en Marije van Mannekes | 15 september 2020 | Jurisprudentie
Wanneer een pand als monument is aangewezen, omvat de bescherming van het monument de gehele onroerende zaak. Daaronder valt dan bijvoorbeeld ook het interieur. Dit om de historische verhalen die daarin schuil gaan te kunnen blijven behouden. Een uitspraak van de Afdeling van 5 augustus 2020 maakt duidelijk dat het interieur van panden die niet zo’n monumentenstatus hebben een dergelijke bescherming niet toekomen. Een verwijzing naar de bescherming van het stadsgezicht waar de panden deel van uitmaken gaat ook niet op, nu een interieurverandering immers niets wijzigt aan het buitenaanzicht van de gevels. (meer…)
door: Roelof Reinders en Marije van Mannekes | 11 september 2020 | Jurisprudentie
Maastricht is een van de kleinere studentensteden die Nederland kent en telt ongeveer 22.000 studenten, waarvan er zo’n 17.000 op kamers wonen. Ook al is het een relatief kleine studentenstad, ook hier lopen de levens van studenten andere bewoners niet altijd met elkaar in de pas. En dat kan tot frictie leiden. Zo ook in deze zaak. Een studentenhuis midden in de binnenstad vroeg voor het gebruik van hun dakterras een vergunning aan, die het college van burgemeester en wethouders van Maastricht verleende. Omwonenden betoogden echter dat de aanwezigheid van een dakterras bij studenten al snel gepaard gaat met geluidsoverlast tot in de kleine uurtjes. Het college van burgemeester en wethouders heeft volgens hen bij het verlenen van de vergunning niet meegenomen dat het hier om een studentenwoning gaat. Had het college dit moeten doen, of is dit juist discriminerend? (meer…)
