Categorie: Jurisprudentie
door: Daniëlle Roelands-Fransen en Marije van Mannekes | 15 september 2020 | Jurisprudentie
Wanneer een pand als monument is aangewezen, omvat de bescherming van het monument de gehele onroerende zaak. Daaronder valt dan bijvoorbeeld ook het interieur. Dit om de historische verhalen die daarin schuil gaan te kunnen blijven behouden. Een uitspraak van de Afdeling van 5 augustus 2020 maakt duidelijk dat het interieur van panden die niet zo’n monumentenstatus hebben een dergelijke bescherming niet toekomen. Een verwijzing naar de bescherming van het stadsgezicht waar de panden deel van uitmaken gaat ook niet op, nu een interieurverandering immers niets wijzigt aan het buitenaanzicht van de gevels. (meer…)
door: Roelof Reinders en Marije van Mannekes | 11 september 2020 | Jurisprudentie
Maastricht is een van de kleinere studentensteden die Nederland kent en telt ongeveer 22.000 studenten, waarvan er zo’n 17.000 op kamers wonen. Ook al is het een relatief kleine studentenstad, ook hier lopen de levens van studenten andere bewoners niet altijd met elkaar in de pas. En dat kan tot frictie leiden. Zo ook in deze zaak. Een studentenhuis midden in de binnenstad vroeg voor het gebruik van hun dakterras een vergunning aan, die het college van burgemeester en wethouders van Maastricht verleende. Omwonenden betoogden echter dat de aanwezigheid van een dakterras bij studenten al snel gepaard gaat met geluidsoverlast tot in de kleine uurtjes. Het college van burgemeester en wethouders heeft volgens hen bij het verlenen van de vergunning niet meegenomen dat het hier om een studentenwoning gaat. Had het college dit moeten doen, of is dit juist discriminerend? (meer…)
door: Roelof Reinders en Marije van Mannekes | 11 september 2020 | Jurisprudentie
Wanneer een recreatiewoning wordt gebruikt voor de tijdelijke bewoning of huisvesting van (buitenlandse) werknemers en dit in strijd is met het bestemmingsplan, kan één controle door de gemeente kennelijk voldoende zijn om gerechtvaardigd te kunnen handhaven. Zo bepaalt de Afdeling in een uitspraak van 12 augustus 2020. In deze zaak was het niet nodig dat de juistheid van een door de bewoner afgelegde verklaring door de gemeente met feiten werd geverifieerd. (meer…)
door: Roelof Reinders en Marije van Mannekes | 11 september 2020 | Jurisprudentie
Als belanghebbende alleen toegang tot de bestuursrechter wanneer tijdens de uniforme openbare voorbereidingsprocedure een zienswijze is ingediend? In de Nederlandse rechtspraktijk wordt naar dit in artikel 6:13 Awb opgenomen toegangscriterium niet vreemd opgekeken. Het Verdrag van Aarhus – waarin het recht op toegang tot een rechter in milieuaangelegenheden is vastgelegd – zou hier daarentegen wel eens een stokje voor kunnen steken. Een twijfelende Limburgse rechter besloot deze kwestie dan ook voor te leggen aan het Hof van Justitie van de Europese Unie. In een recente conclusie neemt Advocaat-Generaal Bobek het Nederlandse systeem waarin toegang tot de bestuursrechter voor belanghebbenden afhankelijk wordt gesteld van het vooraf indienen van een zienswijze grondig onder de loep. (meer…)
door: Katrien Winterink en Mathijs Peters | 31 augustus 2020 | Jurisprudentie
Om iemand aan te kunnen merken als overtreder van artikel 13 Wet bodembescherming (Wbb) is vereist dat diegene handelingen als bedoeld in de artikelen 6 tot en met 11 Wbb heeft verricht. Dit geldt ook als diegene niet zelf de bedoelde handelingen heeft verricht, maar die wel aan hem kunnen worden toegerekend, omdat deze bijvoorbeeld voor hem, ten behoeve van hem, of onder zijn verantwoordelijkheid zijn verricht. Dit uitgangspunt ten aanzien van de reikwijdte van de zorgplicht van artikel 13 Wbb wordt weer eens duidelijk in een uitspraak van de voorzieningenrechter van de Afdeling van 10 augustus 2020. In deze zaak speelde een bodemverontreiniging als gevolg van drugsgerelateerde stoffen. (meer…)
door: Roelof Reinders en Marije van Mannekes | 18 augustus 2020 | Jurisprudentie
Zoönosen, met andere woorden infecties die van dieren op mensen kunnen worden overgedragen, kunnen een risico voor de volksgezondheid vormen. Vooral in de meer landelijke gebieden waar agrarische bedrijven in de buurt van de bebouwde kom zijn gesitueerd. Bij de vaststelling van een bestemmingsplan vormt het effect van een veehouderij op de volksgezondheid dan ook een mee te wegen belang. De Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State wijst er in een uitspraak van 8 juli 2020 op dat de gemeenteraad bij de weigering tot vaststelling van een bestemmingsplan niet zomaar af mag gaan op een voorwaardelijk geformuleerd GGD-advies over zoönosen. (meer…)
